Μ.Σ.: Κατάγεστε από ένα χωριό με μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά ενώ εραστήκατε στο υπουργείο παιδείας ως υπεύθυνος στον τομέα των πολιτιστικών θεμάτων. Πόσο έχουν συμβάλει αυτοί οι παράγοντες στις πολιτιστικές δράσεις σας στο Γαλάτσι και τι εισπράττετε από τη συμμετοχή των δημοτών σε αυτές;

Μ.Ε.: Ο τόπος καταγωγής είναι μέρος του γονιδίου μας και κληρονομικά, και επίκτητα. Η αγαπημένη μου μάνα η Απείρανθος, αφενός με γέννησε αλλά και με ανέθρεψε τα πρώτα εφτά χρόνια της ζωής μου. Μέχρι το τέλος των μετεφηβικών μου χρόνων μού πρόσφερε τα καλοκαίρια, απλόχερα, μαθήματα ομορφιάς & καλαισθησίας, μυθιστορίας & γλώσσας, αρχαιολογίας & παράδοσης, πολιτισμού & τέχνης.

Ο πολιτισμός και η τέχνη, είναι αλήθεια, ότι με ακολουθούν σε όλες τις φάσεις της ζωής μου. Όντως, για σχεδόν μια δεκαετία, διετέλεσα Υπεύθυνος Πολιτιστικών Θεμάτων στο Υπουργείο Παιδείας. Ήταν σημαντικό για εμένα να υλοποιώ, μαζί με πάμπολλους ονειροπόλους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, προγράμματα - σχέδια εργασίας - project και να προσφέρουμε μαζί στους μικρούς ανθρώπους αγάπη για την τέχνη, τον πολιτισμό αλλά και την ίδια τη ζωή.

Έτσι κι εδώ στην πόλη μας, με τις πολιτιστικές δράσεις που υλοποιούμε, προσπαθούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Όχι τόσο μια καλή «σπορά» αλλά να προσφέρουμε στους συμπολίτες μας – αυτή τη δύσκολη περίοδο που όλοι διανύουμε – ένα πολιτιστικό «συσσίτιο» χαράς, παράδοσης και τέχνης…

Οι πάσης φύσεως εκδηλώσεις που υλοποιούνται στον δήμο μας ξεπερνούν το διάστημα των έξι μηνών κατ΄ έτος, αν και η εποχή που διανύουμε είναι δύσκολη και η διαχείριση των χρημάτων ακόμα πιο δύσκολη.

(Φωτογραφία 2: Αναβιώνοντας το έθιμο του "λαζάρου" στη Λάρνακα της Κύπρου)

Πριν από μερικά χρόνια ξοδεύονταν για το καλοκαιρινό φεστιβάλ της πόλης υπέρογκα ποσά – σχεδόν δεκαπλάσια από αυτά που ξοδεύουμε σήμερα. Κι όμως, παρότι ξεφεύγουμε σιγά σιγά από τα μεγάλα βαρύγδουπα ονόματα και τις «φίρμες» που ακόμα και σήμερα επιδιώκουν προσβλητικά «ημερομίσθια» - αντίστοιχα των ετήσιων αποδοχών ενός υπαλλήλου, οι Γαλατσιώτες γεμίζουν το θεατράκι του Άλσους μας κάθε ημέρα του καλοκαιρινού φεστιβάλ ή τα θεατράκια του Καμινιού μας κατά τη διάρκεια του χειμερινού φεστιβάλ. Καλό θα ήταν να σας εξηγήσω, για να γίνει κατανοητό αυτό που λέω, πως το προηγούμενο καλοκαίρι μάς είχαν ζητήσει πολλά κανάλια και ραδιοφωνικοί σταθμοί να διαφημίσουν το φεστιβάλ μας. Το αρνηθήκαμε, απλά, γιατί βλέπαμε πως κάθε βράδυ το ανοιχτό θεατράκι μας ήταν σχεδόν κατάμεστο από Γαλατσιώτες. Από μια ενδεχόμενη διαφήμιση θα είχαμε καταφέρει τη συμμετοχή στις εκδηλώσεις, συμπολιτών μας από όμορους δήμους αλλά και μια δυσκολία συμμετοχής των δικών μας συμπολιτών.

Προσπαθούμε όχι τόσο ποσοτικά, αλλά περισσότερο ποιοτικά για τις εκδηλώσεις αυτές. Το καλοκαιρινό μας φεστιβάλ είναι πολυχρωματικό και καλύπτεται από μια μεγάλη γκάμα κλασικών αλλά και πρωτότυπων εκδηλώσεων. Χαρακτηριστική περίπτωση τα υποφεστιβάλ μέσα στο ίδιο το φεστιβάλ. Το πρωτότυπο και ιδιαίτερο χειμερινό φεστιβάλ με τα εκατοντάδες δρώμενα και εκδηλώσεις  - το οποίο και υλοποιείται τρεις συνεχόμενες χρονιές - έχει γίνει πια θεσμός. Εμπλουτίζεται, κάθε χρονιά και περισσότερο, τόσο που κατά την επόμενη προγραμματίζουμε και, ήδη, συζητάμε πολλές διεθνείς συμμετοχές.

Ο κόσμος, όλος ο κόσμος, οι χιλιάδες των συμπολιτών μας που συμμετέχουν στη χαρά των εκδηλώσεών αυτών, δείχνουν να το απολαμβάνουν. Κι αυτός είναι και ο στόχος μας, έξαλλου.

Μ.Σ.: Πρωτοστατήσατε στον αγώνα για τη φιλοξενία των προσφύγων στο ΠΑΛΑΙ ως αντιδήμαρχος Κοινωνικής πολιτικής και υγείας. Τι αποκομίσατε από αυτήν την εμπειρία και πως απαντάτε στα φαινόμενο ρατσισμού που κυριαρχούν στις μέρες μας στην πατρίδα μας;

Μ.Ε.: Ήταν 1^η Οκτωβρίου όταν ειδοποιηθήκαμε ότι εκατοντάδες πρόσφυγες καταφθάνουν από την πλατεία Βικτωρίας στο Γαλάτσι. Ενεργήσαμε άμεσα. Στείλαμε τριακόσια εμφιαλωμένα νερά, άλλες τόσες σφολιάτες και άλλα τόσα γλυκά. Σε λίγα λεπτά είχαμε ετοιμάσει ένα φαρμακείο, το οποίο και στήνουν την ίδια στιγμή εισόδου των προσφύγων στον χώρο, ένας φαρμακοποιός κι ένας κοινωνικός λειτουργός. Eτοιμάζουμε με την ομάδα του συσσιτίου της Κοινωνικής Υπηρεσίας το πρώτο γεύμα, κάνουμε το πρώτο κάλεσμα από την ομάδα εθελοντών και καλούμε τον κόσμο της πόλης – και όχι μόνο - σε βοήθεια. Το απόγευμα ξεκινάμε  παρέα με τις μεγάλες δυσκολίες, με τους εθελοντές του Δήμου και τα πρώτα είδη που κατέφθασαν άμεσα, το έργο προσφοράς, ανθρωπιάς και αγάπης. Ο δήμαρχος, παράλληλα με τις υπηρεσίες καθαριότητας του Δήμου, συστήνει επιτροπή διαχείρισης με έδρα το δημοτικό κατάστημα και παρέχει την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή στους υπαλλήλους της Πρώτης Υποδοχής του Υπουργείου Εσωτερικών.

Τρόφιμα κάθε είδους, ρουχισμός κάθε είδους, καθαριστικά, παιχνίδια, κλινοσκεπάσματα και φάρμακα καταφθάνουν καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες. Φορείς και οργανώσεις και κυρίως ανώνυμοι πολίτες, άνθρωποι με Α κεφαλαίο έφερναν κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή κάθε τι χρήσιμο στη δομή.

10.000 κουβέρτες! 25.000 πακέτα μωρομάντιλα! 30.000 φάρμακα και φαρμακευτικό υλικό, 50.000 σαπούνια! 100.000 μπισκότα! 150.000 κονσέρβες! 200.000 κρουασάν! 500.000 εμφιαλωμένα νερά!

(Φωτογραφία 3: Με το αφγανάκι που είχε ποδοπατηθεί στη Μυτιλήνη και είχε χάσει την όρασή του. Στη φωτογραφία, μόλις έχει επιστρέψει στο ΠΑΛΑΙ, μετά από τη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Παίδων)

Εκατοντάδες εθελοντές κατέφθασαν από την πρώτη στιγμή. Πρώτοι πρώτοι και οργανωμένοι, οι αεικίνητοι εθελοντές του Γραφείου Εθελοντών της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου μας. Ακολούθησαν κι άλλοι εθελοντές γαλατσιώτες, εθελοντές από όμορους δήμους, εθελοντές από πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Ρουμανία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία) αλλά και από την Αμερική, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική. Προστέθηκαν σε αυτές τις ομάδες και εκατοντάδες ακούραστοι πρόσκοποι και όλοι μαζί κράτησαν τη δομή ανοιχτή όλο το 24ωρο προσφέροντας στους 22.000 πρόσφυγες που πέρασαν από το Γαλάτσι, μια μικρή ανάπαυλα, όαση όπως μας έλεγαν.

Κάθε πρόσφυγας την ώρα που έφθανε παραλάμβανε μια τσάντα με προϊόντα, καθαριστικά, σνακς, κονσέρβες και είδη πρώτης ανάγκης. Φεύγοντας παραλάμβανε ακόμη μία τσάντα – από την τροφοθήκη που από την πρώτη ημέρα δημιουργήσαμε - με αντίστοιχα προϊόντα για το ταξίδι του. Μοιράστηκαν 40.000 σακούλες με προϊόντα κάθε είδους! Και οι υπεύθυνοι του Ερυθρού Σταυρού, που επισκέπτονταν τον χώρο συχνά, ανέφεραν ότι «Αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια δε συμβαίνει πουθενά αλλού στον κόσμο…»

Στους πρόσφυγες παρείχαμε πρωινό και μεσημεριανό – μαγειρεμένο από τον στρατό -  και η ομάδα μας είχε κανονίσει, καθημερινά, συμπληρωματικό μεσημεριανό γεύμα, απογευματινά επιδόρπια και ένα  πλούσιο βραδινό, ακόμη και με διεθνείς κουζίνες. Οι πρόσφυγές μας, έρχονταν ταλαιπωρημένοι, κατάκοποι, κουρασμένοι και πεινασμένοι κι έφευγαν χορτασμένοι και με αποθέματα τροφής για το ταξίδι τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στον ανοιχτό χώρο της τραπεζαρίας αφήναμε τις νύχτες σκόπιμα φαγητό, γάλα, ψωμί, μπισκότα ή κρουασάν. Τα βρίσκαμε ξανά το πρωί στην ίδια θέση, αφού δε χρειαζόταν να πάρουν, να «κλέψουν» σαν πρόσφυγες που ήταν, κάτι παραπάνω. Είχαν αυτά που ήθελαν…

Από την πρώτη στιγμή παρείχαμε κάθε είδος καθαριότητας σε όλους. Υπήρχε καθημερινά, όλο το 24ωρο χώρος που μοιράζονταν καθαριστικά και είδη ατομικής υγιεινής. Όλοι έφευγαν με τα ρούχα και τα παπούτσια που ήθελαν. Μοιράστηκαν χιλιάδες τσάντες και χιλιάδες υπνόσακοι. Όσο για την καθαριότητα, τα απορριμματοφόρα του Δήμου μας περνούσαν και άδειαζαν ή έπλεναν τους τριάντα κάδους της Δομής πέντε φορές το εικοσιτετράωρο.

Με τόσες χιλιάδες άτομα η καθαριότητα δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Κατευθύναμε πάντα τους πρόσφυγες, δημιουργώντας ομάδες αυτοκαθαριότητας όλων των χώρων. Οι ελεγκτές ή επισκέπτες του ΟΗΕ δεν πίστευαν αυτό που συνέβαινε. Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες κ. Αντόνιο Γκουτέρες, που επισκέφθηκε τον χώρο, έφυγε συγκινημένος. Οι υπάλληλοι του γραφείου του εδώ στην Αθήνα, μας τηλεφώνησαν την επόμενη ημέρα για να μας μεταφέρουν τα μοναδικά λόγια συγκίνησης του Ύπατου Αρμοστή γι αυτή τη δομή.

Το μικρό κινητό φαρμακείο του Δήμου τοποθετήθηκε στο «πολεμικό» Κέντρο Υγείας που δημιουργήσαμε από την πρώτη κιόλας ημέρα. Περιελάμβανε δωμάτιο φαρμακείου και χώρους εξέτασης και βραχείας νοσηλείας. Στελεχώθηκε με εθελοντές γιατρούς, εθελοντές φαρμακοποιούς, εθελοντές νοσηλευτές, εθελοντές διερμηνείς και από μια εξαιρετική - μεγάλη ομάδα Γιατρών του Κόσμου, ομάδες γιατρών και νοσηλευτών Κοινωνικών Ιατρείων και του Ερυθρού Σταυρού αλλά και ομάδα του ΚΕΕΛΠΝΟ. Η δομή εξυπηρέτησε όλους τους αρρώστους πρόσφυγες και τους παρείχε κάθε δυνατή λύση στα προβλήματά τους. Χαρακτηριστικά να σας πω ότι από το ιατρείο αυτό πέρασαν και εξετάστηκαν 6.000 άνθρωποι, όπως πιστοποιεί και το βιβλίο – ημερολόγιο του!

Από τα εκατοντάδες περιστατικά τα οποία στείλαμε στα νοσοκομεία κανένα δεν έπαθε κάτι σοβαρό και  σε κανέναν από εμάς δεν μεταδόθηκε κάποια ασθένεια. Όλα αντιμετωπίστηκαν χωρίς αρνητικά αποτελέσματα.

Ακόμη και ένα εννιάχρονο παιδί που ποδοπατήθηκε στη Μυτιλήνη και τυφλώθηκε, ήταν μόνο για δέκα ημέρες. Επέστρεψε στη Δομή καλά – μετά τη νοσηλεία του στο Νοσοκομείο Παίδων και ταξίδεψε με την οικογένειά του χωρίς προβλήματα.

Το μοναδικό περιστατικό που είχε παραμείνει σε νοσοκομείο της χώρας μας ήταν μία κυρία με φυματίωση. Νοσηλεύτηκε από την πρώτη ώρα που έφτασε στο Γαλάτσι, για τέσσερις μήνες περίπου. Η κατάστασή της ήταν εξαιρετικά κρίσιμη. Όλα όμως πήγαν κατ΄ ευχήν. Ενημερωνόμασταν πολύ συχνά. Αυτή τη στιγμή έχει κάνει το ταξίδι της, βρίσκεται ανάμεσα στους δικούς της ανθρώπους στη Γερμανία και όπως καταλαβαίνετε είμαστε πολύ χαρούμενοι γι αυτό.

Διαχειριστήκαμε,  χωρίς κανένα πρόβλημα – το πέρασμα από την πόλη μας 22.000 ανθρώπων. Διαχειριστήκαμε εκατοντάδες εθελοντές και χιλιάδες θέματα. Διαχειριστήκαμε μαζί τους και πολλές οργανώσεις με φορείς οι οποίοι έσπευσαν να βοηθήσουν και τους οποίους κατευθύναμε προς τα νησιά μας, όπου και υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ένας Δήμος, μια ολόκληρη πόλη της Νορβηγίας, το Stavanger, του οποίου η Δήμαρχος και οι κάτοικοι κινητοποιήθηκαν, ήλθαν σ΄επαφή μαζί μας και μας ζήτησαν τι χρειαζόμαστε. Μαζί τους και η οργάνωση “Drop in the ocean” για τον ίδιο σκοπό. Ένα τεράστιο φορτίο 17 τόνων με καινούρια υλικά άμεσης χρήσης έφτασαν στο Γαλάτσι μερικές μέρες αργότερα. Δεν εκτελωνίσαμε το φορτίο, παρά το στείλαμε για εκτελωνισμό στον κ. Γαληνό στη Μυτιλήνη, όπου και τα είχε περισσότερο ανάγκη.

Θα μπορούσα να σας πω πολλά περισσότερα γι αυτή τη δομή «πρότυπο» όπως τη χαρακτήριζαν, ακόμα και τα μεγαλύτερα διεθνή έντυπα και δίκτυα. Να σας πω ότι, ακόμα και σήμερα, μας καλούν σε παγκόσμια συνέδρια για το θέμα, όπως ένα το οποίο θα γίνει στη Νορβηγία – τέλη Απριλίου 2017 – και στο οποίο με κάλεσαν να παραβρεθώ. Να σας πω για την αγάπη και τις ευχές που πήραμε από αυτούς τους ανθρώπους. Να σας πω για τα δεκάδες σπίτια που μας δώρισαν συμπολίτες μας για την εγκατάσταση των προσφύγων, να σας πω απίθανες, πονεμένες, ανθρώπινες ιστορίες τις οποίες καλμάραμε και στηρίξαμε…

Εμείς, ως δημοτική αρχή, πράξαμε το αυτονόητο – βοηθώντας και προσφέροντας αυτό που οφείλαμε αναλογικά,  στο διεθνές αυτό πρόβλημα. Νιώθουμε «γεμάτοι» και περήφανοι. Η ουσία είναι ότι, εκτός του ανθρωπιστικού μέρους, δε διαταράξαμε την πόλη και τους συμπολίτες μας με τις στοχευμένες παρεμβάσεις μας. Κι αυτό ήταν, από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μας. Δεν αντιμετωπίσαμε κανένα κρούσμα βίας ή ρατσισμού γιατί, απλά, ελέγχαμε τα πράγματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κι ο ρατσισμός, η ξενοφοβία αλλά και η προκατάληψη - ένα άλλο μεγάλο διεθνές πρόβλημα - δεν αντιμετωπίζονται με αφορισμούς και κόντρες, αλλά με διαρκή ενημέρωση, κρατική μέριμνα και, φυσικά, καλύτερη παιδεία και εκπαίδευση…

Μ.Σ.: Είστε υπεύθυνος σε ένα νευραλγικό θα έλεγα πόστο, όπως είναι το ΠΑΛΑΙ Γαλατσίου. Ένας χώρος αθλητισμού που έχει περάσει από 40 κύματα. Τελικά έμεινε για κάποιο διάστημα στη διαχείριση του δήμου. Ποιες ενέργειες πρέπει να γίνουν, για να μείνει για πάντα στις επόμενες γενιές Γαλατσιωτών;

Μ.Ε.: Η παρουσία των προσφύγων, κ. Σταυριανέ, είναι αυτή που «άνοιξε» την πόρτα του ΠΑΛΑΙ, συνεχίζοντας από την προηγούμενη ερώτησή σας.

Αναλάβαμε κάποιους χώρους, στους οποίους όχι μόνο δε δημιουργήσαμε κάποιο θέμα, αλλά τουναντίον καθαρίσαμε, αναδείξαμε και προβάλλαμε προς την τοπική, και όχι μόνο, κοινωνία. Δείξαμε στην πολιτεία ότι μπορούμε να διαχειριστούμε αυτήν την παραπεταμένη περιουσία μας, δείξαμε ότι τη θέλουμε, τους μεταφέραμε – χωρίς άναρθρες κραυγές – ότι είναι δική μας περιουσία κι ότι μπορούμε σιγά σιγά να την αναστήσουμε. Δεν είναι μόνο «δώρο» στον Δήμο μας για την ανιδιοτελή προσφορά του στο προσφυγικό πρόβλημα, αλλά και στον δήμαρχο Γιώργο Μαρκόπουλο που έπεισε ότι και θέλει το ΠΑΛΑΙ, αλλά και ότι μπορεί να το διαχειριστεί. Η σταδιακή παραχώρησή του, δεν είναι καθόλου τυχαία. Δόθηκε για ένα εξάμηνο και, αμέσως μετά για τρία χρόνια. Έχουμε κάνει και θα κάνουμε – μέχρι τη λήξη της τριετίας – τόσα που, θεωρώ σχεδόν βέβαιη τη διαρκή παραχώρησή του.

Το ΠΑΛΑΙ είναι ένας χώρος δίπλα στο εξαιρετικό μνημείο της πόλης μας, την Ομορφοκκλησιά, χτίστηκε επάνω στα αρχαία υπολείμματα του ελληνιστικού νεκροταφείου της περιοχής μας και δημιουργήθηκε με την υπόσχεση - μετά το πέρας των αγώνων - να δοθεί στην τοπική κοινωνία. Αποδεικνύεται, καθημερινά, πόσο ανάγκη το έχει η τοπική μας κοινωνία. Για αθλητικές - πολιτιστικές εκδηλώσεις και όχι μόνο.

Είναι βέβαια, ένας λεηλατημένος γίγαντας που χρειάζεται πολύ χρόνο για να επανέλθει. Εμείς είμαστε εδώ για να το πράξουμε, με τις δυνάμεις που διαθέτουμε αλλά και με την πίστη ότι, σύντομα, θα το αναδείξουμε σε μεγάλο κέντρο πολιτισμού και αθλητισμού όχι μόνο του Γαλατσίου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Μ.Σ.: Τι θα συμβουλεύατε τους νέους του δήμου μας που θα ήθελαν να ασχοληθούν με τα κοινά; Τι πρότυπα να έχουν και ποιες ‘’κακοτοπιές’’ να αποφύγουν;

Μ.Ε.: Οι αρχαίοι Αθηναίοι έλεγαν: «Όταν ευτυχεί η πολιτεία, ευτυχούν κι οι πολίτες» θέλοντας να υπογραμμίσουν τη σημασία και την αξία που προκύπτει, όταν ο κάθε πολίτης συνδέει την προσωπική του μοίρα με τη μοίρα του συνόλου. Και φυσικά είχαν απόλυτο δίκιο, γιατί πώς μπορεί να νιώθει κάποιος ευτυχισμένος, όταν γύρω του είναι απλωμένη η δυστυχία; Η ευτυχία εξαρτάται και από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κοινωνικός περίγυρος, μέσα στον οποίο ζούμε.

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια οι μεγαλύτεροι, αλλά κυρίως οι νεότεροι αδιαφορούν για τα κοινά. Στο κάθε πρόβλημα που αφορά το σύνολο, δεν υπάρχει καμία προθυμία. Οι κινήσεις είναι σπασμωδικές και μεμονωμένες. Έτσι κι η κοινωνία μας περνάει από μια φάση μεγάλης παρακμής.

Κάποιοι με τη «χτεσινή» συμπεριφορά τους έχουν καταφέρει να απομακρύνουν τους υπόλοιπους, και κυρίως τους νέους,  από το να ασχολούνται με τα γενικά και ειδικά προβλήματα των κοινωνιών. Είχαν και, ακόμα, έχουν μετατρέψει  όλες τις δημόσιες θέσεις που πρέπει να είναι ανοικτές για τον καθένα σε προσωπική και οικογενειακή τους υπόθεση. Λειτούργησαν και λειτουργούν σαν «κλειστό κύκλωμα», που θέλουν κάθε καινούργια φωνή να εξαφανίζεται και να μην ακούγεται. Έτσι πετύχαιναν να εξασφαλίσουν και τη δική τους  παραμονή στις δημόσιες θέσεις. Θεωρούσαν και θεωρούν τους εαυτούς τους  αυθεντίες, ανυπέρβλητους και μοναδικούς και ξεχνούν πως η ζωή στο πέρασμά της μπορεί και κάποιους άλλους να τους χρησιμοποιήσει στα προβλήματά της, έστω κι αν αυτοί δε γεννήθηκαν με την πορφύρα δίπλα τους. 
Ασθμαίνοντες πολλές φορές από την πολυετή ενασχόλησή τους, προσπαθούν να διατηρηθούν σε θέσεις μάχης και ευθύνης.

Αυτές οι συμπεριφορές έδιωξαν και τους νέους, οι οποίοι διαχώρισαν τη θέση τους, αφού έβλεπαν και εύρισκαν μπροστά τους έναν τοίχο, που τους εμπόδιζε να μπουν κι αυτοί σ’ αυτή την διαδικασία της ενασχόλησης. «Το παιχνίδι ήταν στημένο» από πριν. 
Οι νέοι το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της κοινωνία μας, διεισδύοντας στο βάθος των πραγμάτων και μη αρκούμενοι στην επιφάνεια και στις συμβατικότητες ελέγχουν με άλλο μάτι την εξουσία και τις αυθαιρεσίες της. 

Δε συμβιβάζονται με κάποιους που το παίζουν συνδικαλιστές, έτοιμοι να προσφέρουν «υψηλή προστασία», που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους όφελος. «Καλύτερα  τα φουσκωμένα κύματα της θάλασσας να μας πνίξουν παρά να έχουμε προστάτες», λέει ο  Κάλβος. Έτσι και το σύνολο της κοινωνίας μας δεν χρειάζεται συνδικαλιστές του στυλ, «Γιάννης πίνει Γιάννης κερνάει τους «κολλητούς» και οι υπόλοιποι απ’ έξω. 

Είναι καιρός να ξεφύγουμε από την κρίση που χτυπά ανελέητα την κοινωνία μας. Να ξεφύγουμε από το νεποτισμό (οικογενειοκρατία), τον αρρωστημένο συνδικαλισμό για να πετύχουμε την επανεκκίνηση. Να φύγουμε από την ακινησία και την αδράνεια, γιατί έτσι  νεκρώνουν τα πάντα και η παρακμή στεριώνει. Να αποβάλλουμε τη μοιρολατρία, γιατί μαζί με τη ζωή μπορεί να εξελίσσεται και  η πολιτική και να φέρουμε καλύτερα αποτελέσματα, ανάλογα με τις απαιτήσεις των καιρών.

Χωρίς να έχουμε το σύνδρομο της προγονοπληξίας, ας προσαρμοστούμε στις νέες καταστάσεις για να βρεθούμε και σε τροχιά ανάπτυξης. Να βάλουμε το κοινωνικό όφελος πιο πάνω από το προσωπικό. Να κρίνουμε τις αποφάσεις που παίρνουν οι άλλοι και αφορούν εμάς. Ν΄ αναλάβουμε τις ευθύνες μας, γιατί ο καθένας είναι υπεύθυνος για την τύχη  του. Όλοι μαζί, και κυρίως οι νέοι. Ας ξεχυθούν στον κοινωνικό περίγυρο για ν’ αγωνισθούν για μια καλύτερη ποιότητα ζωής, αλλά και για το μέλλον τους, αφού σήμερα μοιάζει να είναι ζοφερό κι αβέβαιο. 
Ας ενωθούν με όλους τους άλλους και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Με δύναμή τους την παιδεία, την εργατικότητα, το πείσμα για αλλαγή του κόσμου τους, του κόσμου ολόκληρου. Γιατί το αύριο δεν μπορεί άλλο να περιμένει. Μας καλεί όλους κοντά του.

Η Δημοκρατία έχει το χάρισμα και μπορεί να ανανεώνεται και σε ιδέες και σε πρόσωπα. Να αυτοκαθαρίζεται , όπως η θάλασσα από περιττά πράγματα. Μπορεί και ξεπερνά τις φάσεις της παρακμής της και ξαναβρίσκει το ρυθμό της και την ισορροπία της.  Αποβάλλει  κάθε τι που την εμποδίζει να απλωθεί παντού. Δίνει την ευκαιρία σε όλους τους πολίτες να προσφέρουν κάτι από τον εαυτό τους. Γιατί το οικοδόμημα του πολιτισμού είναι αποτέλεσμα της προσφοράς όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών, όλων των φυλών, όλων των επαγγελμάτων, όλων  των ηλικιών.

Μ.Σ.: Υπήρξατε Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής & Υγείας στον Δήμο Γαλατσίου. Ποια παρακαταθήκη αφήσατε πίσω, μετά από τη δίχρονη παρουσία σας εκεί;

Μ.Ε.: Νιώθω τυχερός και ευγνώμων που ο Δήμαρχος Γιώργος Μαρκόπουλος, με τοποθέτησε - δυο χρόνια πριν - σε αυτόν τον, ομολογουμένως,  δύσκολο αλλά και συνάμα υπέροχο τομέα του Δήμου μας.

Στη συγκυρία που βιώνουμε όλοι μας, προσπάθησα για το καλύτερο:

• αγκαλιάζοντας τους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής με τους οποίους γίναμε μια ομάδα εργασίας και δράσης,
• βοηθώντας την υποστελεχωμένη Υπηρεσία, καλύπτοντας όλα τα κενά σε προσωπικό και δημιουργώντας τρίτο τμήμα με τρεις νέους υπαλλήλους,
• αξιοποιώντας τις υφιστάμενες δομές στο έπακρο και δημιουργώντας παράλληλα νέες (συσσίτιο),
• απλοποιώντας τις επιτροπές της Διεύθυνσης με γνώμονα πάντα την άμεση εξυπηρέτηση και βοήθεια των συμπολιτών μας, που είχαν ανάγκη,
• δημιουργώντας ένα αξιοζήλευτο Τοπικό Δίκτυο Αλληλεγγύης και ένα οργανωμένο Τοπικό Δίκτυο Εθελοντισμού
• προσφέροντας στους παθόντες συμπολίτες μας το καλύτερο δυνατό, στα πλαίσια της Ισονομίας, της Δικαιοσύνης και της Καθαρότητας,
• βάζοντας αυστηρά κριτήρια και μοριοδότηση σε πολλούς τομείς, όχι για να δυσκολέψουμε τον πολίτη - που είχε ανάγκη, αλλά τον «κακομαθημένο» συμπολίτη μας,
• προσφέροντας στους ωφελούμενους της Διεύθυνσης μας φάρμακα και κάθε είδους φαρμακευτικά και ιατρικά – παραϊατρικά προϊόντα, τρόφιμα - είδη πρώτης ανάγκης και πολιτιστικά αγαθά, μαγειρεμένο φαγητό – καθημερινά, εκατοντάδες τόνους φρούτων και χυμών, χιλιάδες κιλά ψαριών,  πολιτιστικές εκδηλώσεις και τόσα άλλα,
• ανανεώνοντας την υφιστάμενη «φτωχή» Τράπεζα Αίματος σε μια οργανωμένη Τράπεζα Αίματος, αντάξια του μεγέθους της πόλης και των κατοίκων της,
• προσφέροντας ελληνική φιλοξενία στους 22.000 πρόσφυγες οι οποίοι πέρασαν από την πόλη μας και εκπληρώνοντας το χρέος μας στο διεθνές αυτό πρόβλημα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και χωρίς να διαταράξουμε στο ελάχιστο την πόλη και τους συμπολίτες μας,
• λύνοντας θέματα των ζώων που ταλάνιζαν την πόλη για αρκετά χρόνια και προσφέροντας, παράλληλα, στοργή και περιποίηση στους ανήμπορους «φίλους» μας, βάζοντας μάλιστα τα θεμέλια για τη δημιουργία δύο μοναδικών πάρκων σκύλων – κι όλα αυτά με την άριστη συνεργασία με το Φιλοζωϊκό Σωματείο Γαλατσίου (ΓΑΦ),
• βοηθώντας στη δημιουργία και λειτουργία Εθελοντικών Ομάδων, όπως αυτής των Διασωστών Γαλατσίου ή της Εθελοντικής Ομάδας Δασοπροστασίας Γαλατσίου.

Τι να πρωτοθυμηθώ! Θέλω να ευχαριστήσω, δημόσια, τους υπέροχους υπαλλήλους της Διεύθυνσης Κοινωνικής Πολιτικής, τους ακούραστους χορηγούς συμπολίτες μας, τους μοναδικούς εθελοντές μας, τους σεμνούς ωφελούμενούς μας και όλους όσους μας πίστεψαν και μας βοήθησαν, με κάθε τρόπο. Κι αν κάτι πετύχαμε, το πετύχαμε όλοι μαζί, συλλογικά και με αγάπη. Κι αυτή ήταν η κινητήριος δύναμη όλων μας αλλά κι εμένα προσωπικά.

 Έδωσα αγάπη και πήρα αγάπη, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό!