Μ.Σ.: Αποστόλη ως Γαλατσιώτης της εβδομάδας, θα περάσεις κι εσύ αυτή την ‘’επώδυνη’’ αλλά ευχάριστη διαδικασία της συνέντευξης, για να μας πεις λίγα πράγματα για ‘σένα!!! Τι σε οδήγησε να ακολουθήσεις το δρόμο της δραματικής τέχνης; Γνωρίζουμε ότι έχεις αποφοιτήσει από τη ‘’δύσκολη’’ σχολή του Εθνικού θεάτρου. Τι άλλες σπουδές έχεις πραγματοποιήσει και πως σ’ έχουν βοηθήσει συγκριτικά με τα πρώτα σου βήματα;
Α. Ψ.: Καλησπέρα. Αρχικά δεν ήμουν απ τα παιδιά που από μικροί δήλωναν ότι θέλουν να γίνουν ηθοποιοί. Τα σημάδια με οδήγησαν σ αυτόν τον δρόμο όπως και αυτός ο ‘’καλλιτεχνικός ιός’ που σιγά-σιγά με τα χρόνια έκανε μέσα μου μετάσταση παντού. Σπούδασα τουριστικά και δούλευα στον τουρισμό όταν δειλά από περιέργεια ξεκίνησα με σπουδές στο Θέατρο των Αλλαγών. Εκεί παρακολούθησα σεμινάρια υποκριτικής, φωνητικής, αυτοσχεδιασμού, κίνησης, πήρα υποτροφία και στην συνέχεια συμμετείχα στο 3rd international festival of making theater.Στα πρώτα μου βήματα οι προτροπές των φίλων μου και του Ευδοκιμου Τσολακιδη (ιδρυτή του Θ.Τ.Α) ήταν αυτές που με ώθησαν να δώσω εξετάσεις στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου. Μετά την αποφοίτηση μου έλαβα μέρος σε masterclass στο piccolo teatro στο Μιλάνο και στη συνέχεια έκανα σπουδή σε σεμινάρια πάνω στο physical theater.
Μ.Σ.: Ποια βραβεία έχεις αποσπάσει με τη συμμετοχή σου σε παραστάσεις ως ηθοποιός και σκηνοθέτης; Η διάκριση είναι τόσο σπουδαία για ένα νέο καλλιτέχνη να γίνει ‘’περιζήτητος’’ και πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι δημόσιες σχέσεις στο χώρο;
Α. Ψ.: Έχω λάβει βραβεία σκηνοθεσίας σε φεστιβάλ κωμωδίας, και καλύτερης παράστασης σε διαγωνιστικά φεστιβάλ μονολόγων ,όπως και μαζί με την ομάδα UBUNTU στα βραβεία Κάρολος Κουν , του πρωτοεμφανιζόμενου καλλιτέχνη για το 2014. Όσο σημαντικές όμως και να ναι οι διακρίσεις όπως και οι δημόσιες σχέσεις, δεν είναι το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή ενός καλλιτέχνη. Μπορεί να του δίνουν κάποια αυτοπεποίθηση και ζήτηση παραπάνω, ωστόσο η υπομονή, η ειλικρίνεια, η έρευνα και η καλλιέργεια του, είναι τα σπουδαιότερα στοιχεία που τον ανθίζουν και τον κάνουν μεγάλο και διαχρονικό.
Μ.Σ.: Σε είδαμε να πρωταγωνιστείς με μεγάλη επιτυχία στις σημειώσεις ενός τρελού του Λ.Τολστόι. Πως πιστεύεις ότι μπορούμε να αποδράσουμε στις μέρες μας από την προσωπική και ανεξήγητη κατάθλιψη που έχουμε; Πως μπορεί να συμβάλει η τέχνη σε αυτό;
Α. Ψ.: Μπορούμε να αποδράσουμε απ’ την προσωπική μας κατάθλιψη κατά κύριο λόγο ‘’δουλεύοντας’’ και συνομιλώντας διαρκώς με τον εαυτό μας. Χρειάζεται συνεχώς αυτοκριτική για να προοδεύσουμε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία. Ο ήρωας του μονολόγου που ανέφερες αυτό κάνει προς το τέλος του έργου. ‘’Κάνει ταμείο’’ σε ό,τι του έχει συμβεί και συνειδητοποιεί - αρκετά μεγάλος πια- ότι ο μεγαλύτερος του φόβος δεν είναι κάποιος εξωτερικός παράγοντας , αλλά κάτι που πηγάζει από μέσα του και μόνο. Η τέχνη δεν μπορεί να μας ζήσει, αλλά μπορεί να κάνει καλύτερη και ομορφότερη την ζωή μας. Άλλωστε η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο όπως είπε κι ο Ντοστογιέφσκι.
Μ.Σ.: Αν σου ζητούσε κάποιος σκηνοθέτης να γυρίσεις τη ζωή ενός πρωθυπουργού της Ελλάδας και σου δινόταν η δυνατότητα επιλογής, ποιον θα ήθελες δραματοποιήσεις; Γιατί πιστεύεις ότι ορισμένοι ηθοποιοί ακολουθούν το δρόμο της πολιτικής; Είναι κατακριτέο αυτό στο χώρο;
Α. Ψ.: Δεν ξέρω αν θα επέλεγα κάποιον πρωθυπουργό. Πιο πολύ ίσως θα με ιντρίγκαρε να ερευνήσω και να παρουσιάσω τη ζωή του Γρηγόρη Λαμπράκη ή του Ζαχαριάδη ας πούμε. Τώρα, το να ακολουθεί κάποιος ηθοποιός τον δρόμο της πολιτικής ασφαλώς και δεν είναι κατακριτέο. Η πρόθεση του, είναι αυτή που σηκώνει κριτική και συζήτηση. Ο κάθε άνθρωπος όπως και καλλιτέχνης οφείλει να κάνει πράξεις πολιτικές. Πχ ένας ηθοποιός μεγάλης εμβέλειας και κύρους, αν αποφάσιζε μια φορά την εβδομάδα να έκανε μια δωρεάν παράσταση, ή να πήγαινε το θέατρο σε ανθρώπους που δεν μπορούν να μετακινηθούν, αυτό κατευθείαν δεν θα ήταν μια σπουδαιότατη πολιτική πράξη? Ας εξαντληθούν ατομικά λοιπόν τέτοιες πράξεις κι ας ασχοληθεί μετά όποιος καλλιτέχνης θέλει και μπορεί με τον πολιτικό στίβο καθ αυτό.
Μ.Σ.: Αν έβγαινε το προσεχές διάστημα στην τηλεόραση κάποιο talent show για ηθοποιούς, θα έπαιρνες μέρος; Τι εμπειρία αποκόμισες από το guest σου στους ‘’Βασιλιάδες’’ στο Mega και πόσο βοηθάει τελικά η τηλεόραση έναν καλλιτέχνη να εδραιωθεί στο χώρο;
Α. Ψ.: Σε talent show δεν νομίζω να έπαιρνα μέρος . Θυμάμαι πως είχε γίνει μια απόπειρα τέτοια από κάποιο κανάλι παλιότερα και προφανώς απέτυχε παταγωδώς. Διότι τα διαπιστευτήρια ενός καλού ηθοποιού έρχονται ύστερα από πολλές τριβές, δοκιμασίες και προσπάθειες που θα του δώσουν διάρκεια. Μια τηλεοπτική επιτυχία πέρα από πρόσκαιρη δημοσιότητα δε σημαίνει τίποτα απολύτως. Το guest αυτό στους Βασιλιάδες το θυμάμαι με πολλή χαρά καθώς ήταν η πρώτη μου εμπειρία με τον τηλεοπτικό φακό. Η τηλεόραση βοηθάει φυσικά ,καθώς βρίσκεται μέσα σε κάθε σπίτι, ωστόσο όπως είπα και παραπάνω , η υπομονή, η δουλειά και η καλλιέργεια είναι αυτά που εδραιώνουν έναν καλλιτέχνη, κι όχι έναν μέσο. Καλλιτέχνες υπήρχαν και πριν την εφεύρεση της τηλεόρασης και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και μετά την επινόηση οποιουδήποτε τεχνολογικού μέσου.
Μ.Σ.: Και να κλείσουμε με το Γαλάτσι! Τι ιδέα θα πρότεινες στους αρμόδιους φορείς του δήμου, η οποία θα τραβούσε τους νέους από την άσκοπη χρήση των κινητών τηλεφώνων και θα τους έφερνε πιο κοντά στην τέχνη;
Α. Ψ.: Ένας τοπικός φορέας μπορεί να δώσει κίνητρα και έδαφος για φεστιβάλ, δρώμενα και έκφραση. Να παροτρύνει αισθητικά και δημιουργικά. Ο ‘’χώρος’’ για τέχνη δηλαδή να μπει στα σχολεία στις γειτονιές και κατά συνέπεια και μέσα στο σπίτι των νέων. Το σπίτι είναι εκεί απ’ όπου ξεκινάνε όλα ,όπως και η άσκοπη χρήση των κινητών που προανέφερες. Αν δοθούν καλλιτεχνικά εναύσματα και κίνητρα στους νέους να δημιουργούν και να εκφράζονται, προφανώς και οι ορίζοντες τους θα γίνουν πολύ μεγαλύτεροι από τα πλαίσια μιας μικρής οθόνης…
Μ.Σ.: Αποστόλη σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!
Α. Ψ.: Κι εγώ σ’ ευχαριστώ!!!
