26 εργαζόμενοι με συμβάσεις έργου, όμηροι των τοπικών αρχόντων για περισσότερο από 6 χρόνια, κάλυπταν διαρκείς και πάγιες ανάγκες στο Δημοτικό Άλσος ( Βασίλης Παπαδιονυσίου).Με λίγα λόγια η Εργασία έγινε απασχόληση, υποαπασχόληση, και τέλος Ομηρία.
Τούτο βέβαια, βόλευε ιδιαίτερα τους πολιτικούς μας ταγούς, γιατί έτσι θα είχαν πάντα τους πολίτες δέσμιους, σκλάβους δηλαδή στα πολιτικά τους γραφεία, να εκλιπαρούν με αντάλλαγμα την οικογενειακή τους ψήφο, για μια θέση στο αναφαίρετο δικαίωμα της ανθρώπινης «αξιοπρέπειας», που λέγεται εργασία.
Δυστυχώς όμως για τους εργαζόμενους ,κατοίκους πλέον της Ενωμένης Ευρώπης, μη εξαιρώντας και τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, η εργασία ορίζεται με όρους 6μηνης και 8μηνης απασχόλησης και στην συνεχεία διανθίζεται με το ταμείο ανεργίας και την συνθήκη διαρκούς ανεργίας.
Ένα απλό ερώτημα που περνάει από το μυαλό όλων μας είναι το εξής, απ’ την στιγμή που υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες για θέσεις μόνιμης εργασίας, παραδείγματος χάριν στο Δημοτικό Άλσος Γαλατσίου, γιατί αυτές καλύπτονται με περιστασιακή «απασχόληση» ;;; Επίσης, δεν είναι παράλογο να επιδοτείται η ανεργία και όχι η εργασία;;;.
Εγώ βάζω το ερώτημα, την απάντηση δυστυχώς την βιώνουμε όλοι σήμερα στο πετσί μας.
Έτσι λοιπόν και οι τοπικοί άρχοντες, ενώ είχαν την δυνατότητα τα προηγούμενα χρόνια, να καλύψουν με οργανικές θέσεις το προσωπικό του Άλσους, πορεύτηκαν με ψηφοθηρικές συμβάσεις ομηρίας. Και έτσι, οι πολίτες του Γαλατσίου εισπράττουν σήμερα, την παρακμή του μοναδικού Αθλητικού και Πολιτιστικού πνεύμονα της πόλης, που λέγεται Δημοτικό Άλσος Γαλατσίου.
Τώρα λοιπόν που έσκασε η χειροβομβίδα στα χέρια αυτής της ανύπαρκτης δημοτικής αρχής, βάζει ο Δήμαρχος στους εργαζόμενους εκβιαστικά το δίλημμα, αν θέλουν να προσληφθούν πάλι μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, θα πρέπει να προσφέρουν εθελοντική εργασία έως ότου βρεθεί λύση. Και το ερώτημα είναι, κι αν δεν βρεθεί η επιθυμητή λύση;;;. Θα εισπράξουν οι εργαζόμενοι για αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους, την απλόχερη ευγνωμοσύνη του Δημάρχου;;;
Πιθανότατα στο μέλλον, ο εθελοντισμός να είναι η νέα μορφή εργασιακής «απασχόλησης».
Με δεδομένο πλέον το αβέβαιο εργασιακό μέλλον, κάποιος νέος καλείται να τολμήσει σήμερα, να κάνει όνειρα, να κάνει οικογένεια, να γεννήσει ελπίδα.
Δεν νομίζω πως είναι τυχαίο ότι λίγο πριν τις Ευρωεκλογές και τις Δημοτικές εκλογές προαναγγέλθηκαν εκ’ νέου προγράμματα 5μηνης «απασχόλησης».
Γνωρίζω πως όλοι οι εργαζόμενοι, αυτή την στιγμή της οικονομικής ένδειας, θα κάνουν αυτό που η ανάγκη επιβίωσης ορίζει … θα δεχτούν δηλαδή το ξεροκόμματο που τους πετάνε πάλι κατάχαμα.
Πίσω όμως από το παραβάν, οφείλουμε όλοι να έχουμε μνήμη.
«Την συνείδησή μας, δεν μπορεί κανείς να την θωπεύσει».
Πηγή: galatsion.gr
