Μέχρι το 1925 περίπου, η περιοχή αποτελεί τόπο εξοχής για πολλούς Αθηναίους. Ήδη από τα τέλη του περασμένου αιώνα το παλάτι διοργάνωνε κυνήγι αλεπούς στα Τουρκοβούνια, όπως έγραφαν και εφημερίδες της εποχής, όπου έπαιρναν μέρος έφιππες κυρίες. Όταν μάλιστα το Πάσχα συνέπιπτε με τη γιορτή του Αγ. Γεωργίου (Ομορφοκκλησιά) τότε γινόταν τριήμερο γλέντι, όπου οι βοσκοί πρόσφεραν δωρεάν κρέας και γάλα στους εκδρομείς.
Το όνομα «Γαλάτσι»
Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για την προέλευση του ονόματος Γαλάτσι. Μια από αυτές είναι ότι το 1851, κάποιος Συμεών Γαλάκης αγόρασε με συμβολαιογραφική πράξη στρέμματα γύρω από την Αγία Γλυκερία. Σύμφωνα με την ιδιωτική προφορά των Αθηναίων, που πρόφεραν το τ, τσ (κατά το Καρύτη – Καρύτση, Χαλκούτι – Χαλκούτσι) είναι λογικοφανής η εκδοχή το – κ – του ονόματός του να έγινε – τσ – και το Γαλάκης να έγινε Γαλάτσης – Γαλάτσι. Μια άλλη η οποία είναι πιο λογικοφανής είναι αυτή που αναφέρει ο Θεόδωρος Γκούντερα, φιλόλογος, που γράφει ότι τσοπάνηδες της περιοχής γύριζαν και φώναζαν: «Γάλα – γάλα – φρέσκο γαλατάκι». Επίσης, θα πρέπει να διερευνηθεί αν υπάρχει κάποια σχέση με την ομώνυμη παραθαλάσσια πόλη στην ανατολική Ρουμανία.
Την συνεχεία αυτης της μικρής ιστοριουλας νομίζω πως την γνωρίζετε όλοι…
Τέλος να πω ότι στο βάθος το βουνό που βλέπετε ονομαζόταν πεντελικό ορος,ητανε κατάφυτο, νεραϊδότοπος και τόπος ιερός εδώ και χιλιάδες χρόνια…. Σήμερα είναι απλά ένα ακόμη έργο αίσχους του σύγχρονου ανθρώπου, μπορειτε να δείτε καμένα δέντρα σε πολλές εκδόσεις. Δηλαδή έχει καμένα δένδρα από τις φωτιές του 1995,1998 και 2007 επίσης θα δείτε από μακριά «το ξεκοιλιασμα του βουνού» ένα δημιούργημα των λατόμων της περιοχής, παρεπιμτοντως ενώ έχει απαγορευθεί η εξόρυξη μαρμάρου από την Πεντέλη κάποιοι συνεχίζουν το έργο τους….Σταματάω εδώ γιατί μάλλον σας μελαγχόλησα και σας ζήτω συγνώμη….Και κλείνω με αυτό….
