Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Του Γιώργου Μαγουλά - Δασοπόνος
Ο όρος περιβάλλον υποδηλώνει μία κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε. Ένα σύστημα που μας επιτρέπει να κινούμαστε και να δραστηριοποιούμαστε στον εκάστοτε χώρο.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος θα γίνει αναφορά στο φυσικό περιβάλλον κατά κύριο λόγο. Πηγή δημιουργίας και αειφορικής λειτουργίας του αποτελεί η συνύπαρξη της έμβιας ύλης( ζωντανοί οργανισμοί) και της άβιας η οποία βρίσκεται στο έδαφος.
Από αρχαιοτάτων χρόνων έχει παρατηρηθεί πως ο άνθρωπος προκειμένου να γαληνεύσει την ψυχή του, ν’ αποδράσει από τα καθημερινά του προβλήματα, να εισπνεύσει καθαρό αέρα, καταφεύγει στην φύση. Είτε με το να περπατήσει σε ένα άλσος, είτε να βρεθεί κοντά στην θάλασσα είτε να κάνει ποδήλατο, κοινώς με τον τρόπο που ικανοποιεί τον ίδιο. Τι γίνεται όμως όταν ο άνθρωπος αποφασίζει να «παρέμβει» στην φύση; Λίγο πολύ όλοι το γνωρίζουμε. Πολλές φορές στην καθημερινότητα μας γινόμαστε πρωταγωνιστές ή μάρτυρες διάφορων «παρεμβάσεων» εις βάρος της φύσης υιοθετώντας το δόγμα του ωχαδερφισμού,
Το να καταστρέψεις κάτι όμορφο είναι εύκολο, το να το εξωραΐσεις πάλι, δύσκολο.
Δυστυχώς η παιδεία που έχουμε ως λαός δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση κάθε άλλο θα μπορούσα με βεβαιότητα να πω. Θα μου πείτε οι άλλοι λαοί τι κάνουν; Ας είμαστε πρώτα κύριοι στο σπίτι μας και μετά ας κοιτάξουμε τα του γείτονα.
Το καλοκαίρι έχει κάνει δειλά-δειλά την εμφάνισή του και οι άνθρωποι δράττονται των λιγοστών ευκαιριών γι’ αποδράσεις είτε στην θάλασσα είτε στο βουνό μεταφέροντας μαζί τους διάφορα πράγματα που θα διευκολύνουν την εκεί παραμονή τους. Φεύγοντας όμως το τοπίο το οποίο συνάντησαν δεν θα έχει καμία σχέση με αυτό που θα «παραδώσουν» πάλι. Εμείς οι ίδιοι καταστρέφουμε το φυσικό κάλλος με την απόρριψη μπαζών, μολύνοντας τον υδροφόρο ορίζοντα με ότι περιττό θεωρούμε για την επιστροφή μας. Κάθε τι που εναποτίθεται στον εδαφικό ή υδροφόρο ορίζοντα σε συνδυασμό με τα φερτά υλικά , έχει ως συνέπεια ν’ απορροφάται και να λειτουργεί σαν κομποστοποίηση αλλά με την αρνητική έννοια.
Είναι λυπηρό το γεγονός πως παρ’ ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον τόπο εν τούτοις κάνουμε ότι μπορούμε για να τον υποβαθμίσουμε ρυπαίνοντας τον καθημερινά. Οι ρύποι μας δεν περιορίζονται μόνο στο φυσικό περιβάλλον αλλά επεκτείνονται και στο αστικό με την ύπαρξη πέραν του δέοντος αριθμού αυτοκινήτων, εργοστασίων κτλ. Όλα αυτά τα προβλήματα σε συνδυασμό με την τρύπα του όζοντος, την όξινη βροχή, την ερημοποίηση, το λιώσιμο των πάγων, τα οποία ξεκίνησαν κυρίως μετά την βιομηχανική επανάσταση, συνθέτουν ένα φαιό και δυσοίωνο μέλλον.
Σημαντικός παράγοντας εξίσου αποτελεί και η αναδάσωση.
Κατά καιρούς πραγματοποιούνται αναδασώσεις σε διάφορες περιοχές οι οποίες έχουν υποβαθμιστεί από πυρκαγιές, υπερβολική αποψίλωση ακόμα και κατολισθήσεις εδαφών. Αναδάσωση σημαίνει εκεί που προϋπήρχε δάσος να ξαναγίνει δάσος είτε με φυσικό τρόπο είτε με τεχνητό (ανθρωπογενείς παρεμβάσεις).
Το δάσος έχει την ιδιότητα και την δυνατότητα μετά από φυσική πυρκαγιά ν’ αναγεννηθεί μόνο του με τη πάροδο των χρόνων. Μέσα από σπόρους που τυχόν γλύτωσαν από την φωτιά ή από σπόρους που μεταφέρονται με τον αέρα όπως συνήθως είναι οι λεύκες, σφένδαμοι ή ακόμα και με τα λίγα πρεμνοβλαστήματα.
Όταν όμως παρεμβαίνει ο ανθρώπινος παράγοντας θα ήταν συνετό να υπάρχει η στοιχειώδης γνώση για ένα τέτοιο εγχείρημα. Μία αναδάσωση για να κριθεί πετυχημένη δεν αρκεί να ανοιχτούν λάκκοι και να φυτευτούν τα νεαρά φυτάρια. Θα πρέπει να φυτευτούν κατάλληλα δενδρύλλια ανάλογα με τη μορφολογία του εδάφους, την κλίση, το υψόμετρο. Υπάρχουν τα σκαλίσματα, τα ποτίσματα η κατά καιρούς παρακολούθηση ανάπτυξης των νεαρών δενδρυλλίων. Όλα αυτά προϋποθέτουν αξιολόγηση της υφιστάμενης κατάστασης, μελέτη, σχεδιασμό και εκπόνηση αυτής από κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό των Δασικών Υπηρεσιών.
Όπως είναι εύλογο οι παράγοντες που οδηγούν στην υποβάθμιση και καταστροφή του εκάστοτε περιβάλλοντος είναι πολλοί και όλοι έχουν δυστυχώς κοινό παρονομαστή τον άνθρωπο. Στο χέρι μας είναι η αποκατάσταση και ανάδειξη του κάλλους. Ας μη περιμένουμε κάθε χρόνο μία μέρα για ν’ ευαισθητοποιηθούμε ή πότε θα γίνουν ομαδικές δράσεις για καθαρισμό πχ ακτών, αλσών κτλ.
Κάθε δράση ξεκινάει από την προσωπική βούληση και ατομική προσπάθεια.
Το Γαλάτσι ευτυχώς τυγχάνει μερίδας πολιτών ευαισθητοποίησης αλλά αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό. Οτιδήποτε γίνεται πρέπει να αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς όχι μόνο για 10 άτομα.. Η αρχή γίνεται από την παιδεία που παίρνουμε από το σπίτι μας και την οποία την εφαρμόζουμε στον εξωτερικό κόσμο. Ο Δήμος μας έχει την τύχη να διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους πνεύμονες πρασίνου που εκτείνεται σε ακτίνα 256 στρεμμάτων. Το άλσος Βεϊκου. Οφείλουμε πρώτα απ’ όλα οι μόνιμοι κάτοικοι να το προστατεύσουμε γιατί είναι το σπίτι μας και είμαι σίγουρος πως το παράδειγμά μας θα το ακολουθήσουν κι άλλοι. Η περιοχή διαθέτει και διάφορους λόφους στους οποίους έχουν γίνει αναδασώσεις. Με την κατάλληλη μέριμνα και όχι απαραιτήτως από την πολιτική προστασία μπορούν ν’ αναδειχθούν γιατί ως τώρα μόνο ως τόπος αναψυχής δεν είναι.. Εκτός αυτού κάθε γειτονιά διαθέτει τουλάχιστον έναν κάδο ανακύκλωσης στον οποίο μπορούμε να εναποθέσουμε λογής-λογής αντικείμενα. Επίσης οι δρόμοι δε αποτελούν ΧΥΤΑ. Το περιβάλλον για να σε σεβαστεί πρέπει να το σεβαστείς..Οι λύσεις είναι δίπλα μας αρκεί ν ανοίξουμε τα μάτια μας..