Τον γνώρισα στην il Greco όπου ερχόταν για να πιει το καφεδάκι και το ποτό του. Μιλήσουμε με τις ώρες για τα τραγούδια και ως απλός αλλά περπατημένος άνθρωπος της ζωής, με συμβούλευε για το κάθε τι που τον ρωτούσα. Ένα από τα τραγούδια του, το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία είναι το "Πες της να 'ρθει" του Γιάννη Τάσιου, το οποίο δημοσιεύουμε για να τιμήσουμε με αυτόν τον απλό τρόπο τη μνήμη του.

<>

Σε κάποιο site είδαμε το παρακάτω κείμενο από μια φίλη του, το οποίο περιγράφει αυτό που ήταν ο Γρηγόρης.

Μ.Σ.

Γρηγόρης Γκολφινόπουλος ο «Γκόλφι», όπως συνήθιζα να τον αποκαλώ τα τελευταία εικοσιπέντε χρόνια που τον γνώριζα, ήταν εκτός από πολύ καλός «λαϊκός» τραγουδιστής, και καλός άνθρωπος. Ήταν ευγενικός, γλυκός αλλά πάνω απ’ όλα καλλιτέχνης. Καλός καλλιτέχνης, ευαίσθητος και ελεύθερος.

Ήταν πατέρας μίας κόρης που υπεραγαπούσε και φίλος πολλών ανθρώπων που τους «στεκόταν» σαν αδελφός. Μεγαλόκαρδος ήταν ο Γρηγόρης μας, όπου παιδιά κα προσφορά θα τον έβρισκες παρόν, γιατί ήταν ευαίσθητος και ιδιαίτερα δοτικός.

«Όπου με χρειάζεσαι για τα παιδιά, πες μου, θα έλθω με την ορχήστρα για τα παιδιά δε θέλουμε τίποτα, αν είναι δυνατόν, για τα παιδιά Νένα θα παίξουμε για να χαρούν» έλεγε και το έκανε πράξη, γιατί ο Γρηγόρης είχε λόγο, και δε χρειαζόταν συμβόλαια και παρακάλια για να ανταποκριθεί σε όποια πρόταση αφορούσε «φιλανθρωπία».

Και σήμερα γύρω στις 9π.μ, νικήθηκε από την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τους τελευταίους  6-8 μήνες, τον καρκίνο που ναι τα κατάφερε και τον νίκησε, αλλά μέχρι και την τελευταία στιγμή ο υπέροχος Γρηγόρης μας, χαμογελούσε και ήλπιζε.

Έφυγε χαμογελώντας και ήρεμος για να μη στεναχωρήσει κανέναν από όσους στεκόντουσαν δίπλα του, αφήνοντας μόνο ένα δάκρυ να τρέξει από τα μάτια του…

Ο Γρηγόρης Γκολφινόπουλος ήταν μόνο 59 ετών, και μπορούν όσοι θέλουν να τον αποχαιρετήσουν να τον συνοδέυσουν αύριο στις 12:00μ.μ στο Β’ Νεκροταφείο στη Ριζούπολη, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου.

Καλό Ταξίδι, φίλε μου και καλή αντάμωση…

Η φίλη σου Νένα