Ο γιος μου είναι 15 χρονών και 22 η κόρη μου, που σπουδάζει. Το μικροποσό που παίρνουν σύνταξη τα παιδιά από τον πατέρα τους δεν επαρκεί ούτε για τα στοιχειώδη έξοδα. Είχαμε την αξιοπρέπειά μας, την περηφάνια μας, εργαζόμασταν και ζούσαμε ως κανονικοί άνθρωποι. Τώρα ζούμε με τη βοήθεια συγγενών και γνωστών μας.
Τα παιδιά στερούνται τα πάντα, δείχνουν ωστόσο κατανόηση για τη θέση που βρισκόμαστε, δεν θέλουν να με στενοχωρήσουν και ελπίζουν μαζί μου ότι κάτι θ' αλλάξει» λέει με παράπονο.
Εργαζόμουν ως καθαρίστρια στη ΔΟΥ κατοίκων εξωτερικού. Την 1η Αυγούστου του 2013 μας έβαλαν σε διαθεσιμότητα για 8 μήνες, ο μισθός με την περικοπή έγινε πλέον 300 ευρώ τον μήνα. Από τις 27 Απρίλη κόπηκαν κι αυτά. Μαζί τους έσβησε και το ?κράτος δικαίου?, καθώς η εργατική νομοθεσία είναι απούσα, οι βαρύγδουπες οδηγίες της Ευρώπης δεν ισχύουν για εμάς, έτσι εκτός από τη δουλειά, χάθηκαν και τα εργατικά δικαιώματα, οι αποζημιώσεις.
Παρόλο που προβλέπεται εξαίρεση από την εφεδρεία για τις χήρες, στην περίπτωσή μου δεν ίσχυσε - άλλωστε δεν θέλω η λύση να είναι μόνο για μένα, θέλω να δικαιωθούμε όλες μαζί, γιατί αυτό που έγινε είναι άδικο και παράνομο.
Κανένας δεν νοιάστηκε να αναρωτηθεί, αυτοί οι άνθρωποι έχουν πεταχθεί στον δρόμο, πώς θα ζήσουν... Οπου να 'ναι το ρεύμα θα μας το κόψουν, επειδή ο λογαριασμός έφτασε 1.700 ευρώ και πληρώνουμε πότε 30 και πότε 40 ευρώ, όσα έχουμε, με την ελπίδα να ξαναεργαστούμε για να τα εξοφλήσουμε.
Οι λογαριασμοί του τηλεφώνου, που το έχουμε περιορίσει στο ελάχιστο, επίσης μένουν απλήρωτοι.
Παρήγορο είναι ότι δείχνει κατανόηση η φαρμακοποιός, που μας δίνει ακόμα φάρμακα χωρίς να ζητάει τη συμμετοχή και τα σημειώνει στο τεφτέρι... Ομως, τέλος του 2014 λήγει και η ασφαλιστική κάλυψη.
Με τα λίγα χρήματα, όποτε τα έχουμε, ψωνίζουμε τρόφιμα, τα πιο φτηνά, όμως σε λίγες ημέρες τελειώνουν και υπάρχουν μέρες που στο ψυγείο δεν υπάρχει τίποτα να φάμε... Σε ποιον να το πούμε; Εχουν, έστω μια ιδέα, αυτοί που μας επιφύλαξαν αυτή την τύχη, πώς ζούμε;
Ελπίζουμε ότι θα καταλάβουν το λάθος τους, θα δείξουν έστω καθυστερημένα σεβασμό πρώτα στους ανθρώπους και φυσικά στις δικαστικές αποφάσεις, να επιστρέψουμε επιτέλους στη δουλειά μας» καταλήγει η κ. Μουτζούρη.
Πηγή: ethnos.gr
